L’arvira dij cünij

di Nino Costa

Cul bel di che ij cünij sun arvirasse,
la Vulp an pressa a va preghé el Leun
ch’a-j piasa cun le bune o cun le mnasse:

“Maestà: l’han perdü la cugnissiun!
Ch’a staga atent … mac dal ciadel ch’a fan,
son-sì l’ha n’aria da rivolüssiun”.

Però el Leun ch’a l’é pa tant gadan
as grata un momentin la gran testassa
e pöi dop a-j rispund: “Mandumje el can”.

“Mandeje el can?! Cos völ-lo mai ch’a-j fassa
– la vulp a dis – a sentlo nen cuj crij?
Grassia se a riess a porté a ca la plassa”.

Ma el re Leun la guarda an facia e a rij:
“Sbürdiste nen. Lassa ch’i penso Nui.
Per domé l’arvira dij cünij
bugé un Leun l’é trop – basta un tabuj – “.