Piemunt a l’erta

di Nino Costa

(Primavera 1943)

Piemunt a l’erta, che ant la gran caudera
per tüta Italia j’é quaicos ch’a böj.
Sle rame a spunto ij büt dla primavera
e el vent ed jer l’é pi nen cul d’ancöj,
la brasa ch’a cemìa l’é già anviscasse
e el gran cör andürmì l’é desvijasse.

Prima del tempural j’erbu a frissuno,
l’aria l’é piena ed losne e ed nivulun,
le fioche a fundo, j’eve a s’imbaruno
duman pöl esse el di dl’inundassiun…
Piemunt a l’erta … Gavte da ant j’imbröj
che ant la caudera a j’é quaicos ch’a böj…

Da le fabriche an fund a le bariere,
da j’üfissi al sénter dla sità,
daj vìcoj, daj rundò, da le crusiere,
daj quarté, da le scole e daj mercà
un as n’ancorz, pa mac ch’a gira l’öj,
che ant la caudera a j’é quaicos ch’a böj…

Ij campagnin lo nüfio ant le cutüre,
lo leso je stüdent da ant je scartari,
ij cumerciant lo sciairo ant le fatüre
e j’ovrié ant el giög dij machinari.
Tüti lo san: je svicc cume ij minöj
che ant la caudera a j’é quaicos ch’a böj…

La corda del destin un a la tira
fin ch’a se scianca e as pöl pi nen grupé,
forsa ed pacioc suma rivà a na mira
che sta baraca pöl pi nen düré
la storia l’é incamin ch’a volta el föj
e ant la caudera a j’é quaicos ch’a böj…

Basta na trumba a desvijé n’armada,
per deje fö al pajé, basta na splüva.
L’é temp ed cuminsé la gran sunada
e ij sunadur son prunt a la batüa.
A l’erta, vej Piemunt, ciama ij to fiöj
che ant la caudera a j’é quaicos ch’a böj…

Turna a slarghé ant el sul la gran bandiera
del Quarantöt e del Sinquantenöv…
Venta arcassé de dlà da la fruntiera
sta màniga ed Tedesc antic e növ
e ancur na volta per salvé l’avnì
el bastun del cumand at tuca a ti.