Otun

di Carlottina Rocco

L’é la fioca ch’a s’avisina,
a l’é el cel ch’a se sculura,
e a-i é n’aria frescolina
ch’as desvija già bunura.

L’é na nebia fina, fina,
ch’a se slarga pian, pianin,
dzura a l’or ed la colina
a la seira e a la matin.

L’é na föja ch’as destaca
giü daj branc dij castagné,
l’é na föja che già straca
a rübata an sel senté.

Tratto da An sla bruva del senté