Sunet

di Vittorio Alfieri

Sun dür, lo sö, son dür, ma i parlo a gent
ch’a l’ha l’anima tant mola e deslavà
ch’a l’é pa da stüpì se ed custa nià
i-j piaso pena l’un per sent.

Tüit s’imparo el Metastasio a ment
e a n’han j’urije, el cör e j’öj fodrà:
j’eroj a-j völo vëde, ma castrà,
el tràgic a lo völo, ma imputent.

Püra im dago nen per vint fin ch’as decida
s’as döv truné sel palc o sulfegé,
strassé el cör o gatijé marlait l’urija.

Già ch’an cust mund l’un l’aut bzogna ch’as rija,
l’é un me dübiet ch’i vöj ben ben rümié
s’a l’é mi ch’i sun ed fer o j’italian ed putija.