Me pà

di Don Michel Füsé

Da cit l’han vistlo andé – descauss – a Mëssa
(le soche ed so fardel servìo pi nen);
pöi rüsché ed bunimur, sémper seren,
pijand crus e bistrusse cun fierëssa.

L’ha travajà di e nöit, tüta fermëssa,
fina a scianchesse el cör cun ij trafen,
tacà al dover, sens’unta o debulëssa,
per un toc ed pan sec… mej che pa nen!

L’arcord a resta viv ed so bun cör,
cum a l’é viv co chiel eternament
tra ij Sant del Paradis. “Bele se a möir, –

l’ha dit Nosgnur – cul ch’a l’ha fe an mi,
a viv”. L’é propi son che an fa cuntent
e fort a fé, da suj, la stra dl’avnì.