Me car cumpaesan

di Carla Vietti

Vigin…
Ant la posta j’era na litra per ti,
l’hai portatla, già ch’i passava da sì…

Daje!
Custa a ven da l’Italia, da nost pais
at fà sgiaj, lo sai co mi.

Teh!
Pijla e strenzla sciassa tacà a to cör
te smija propi ch’at porta bunör.

Già…
Ch’a l’é un bunör ch’a sia rivà fin sì…
pensa ch’a l’ha fait la stessa stra che ti.

E pensé
ch’a l’é lögn, it chërdìe ed pi nen rivé,
ma adess it vorerìe turné indaré.

Sent!
A l’ha l’odur dle viole e del fen tajà…
dl’arseta, o del mageng dij nosti pra.

Chila
at porta un message ed goj e d’amur,
l’afet sincer dij to car ch’at penso ancur.

Cuntacc!
Custa notissia sì, l’é pa tant bela…
l’é mortje tua amisa, quasi na sorela.

La magna
a l’é al Cotolengo, e ij to a l’han rusà
per la veja questiun: la spartissiun dij pra.

Edco!…
l’han dessutrà j’oss del nonu, mort ed véj,
ti it l’has pregaje el Requiem cun ij morfej.

It sas?
L’han arfait la ca, l’era quasi crulà,
l’é el progress, el pais a smija na sità.

Le cose
at piasrìa mantenje sempre l’istess
sensa ch’a cambieisso, ni an méj ne an pes.

Sögna…
It l’has la speransa d’arvëdje un bel di
ed mustreje aj fiöj ch’it l’has vistje ti.

Desvijte…
a l’é el mund ch’a gira, me car cumpaesan
sun cose ch’a veno, e cose ch’a van.

Sü!
J’öj at gunfio, fate nen vughe a piuré
le notissie at fan cuntent, e co sagriné.

Alura
It sent angussà, an gula at ven un grup
ma… it vorerìe cò surije, lo sai pro.

Capisso…
Lon che it pöle söfre, ven-mlo pa a dì
Cosa ch’ it völe, se i sun emigrant co mi.