A Michel Montaigne
di Antonio Bodrero (Toni Bodrije)
Che pare, fiöj, che pa! fin da citin
el so l’ha mac faje parlé latin,
ma el cit de sfros amprendìa la sclinta
lenga piasusa, cula dla serventa.
Da grand a l’ha düvert la gran verità:
le bestie sun méj che j’om e ij sarvaj
sun méj, méj che ij domestic sitadin.
E brav Miclin!,
bun e sarvaj cume la soma d’aj.
Cust a l’é n’om ch’a vagna na cavagna
ed gloria: ij lìber lìber;
ah che muntagna ed süst monsü Muntagna,
a l’é n’om lìber.