Che pais!

di Antonio Bodrero (Toni Bodrije)

Un pais cum el fo l’é fait cun co?
A l’é fait cun ij foj, ij fop e ij fo
(ij manc foj, a stan mal propi per lon).
A-i suno le baudëte mincatant:
“Chi n’ha tan e chi n’ha nen e chi n’ha tan tan tan,
chi n’ha nen e chi n’ha tan e chi n’ha nen nen nen”.
Ma pöi cul dì a ven che chi n’ha nen
a-j pija a chi n’ha tan el plan e ij gran.
Pöi le baudëte turno a fé cum a fan.
A cambia el baudeté, ma la baudëta
l’é la midema: nen e tan, e pëta.
Tüta tua gloria sta ant el pet glorius:
podejvlo tiré an buca, moro scrus,
moro dij lagusin ed le nassiun
e dl’Ocitania mia, me bel puciun.
L’om a-i viv là cum el ciüciatep,
a ciüciava la tëpa cum un vin
ch’arfestia tavota e inciuca mai.

Ma l’Italia l’ha fait puf e croc cun la muntagna ocitana?
E bin, ch’a paga e ch’an renda nosta libertà pi suvrana.