Tirte na bala

di Antonio Bodrero (Toni Bodrije)

“Perché – disìa el fasan al cassadur –
it casse? cassa na fumna e lass-ne sté”
e Tacagnün ch’a l’era ed bunimur:
“Me car fasan, sai propi nen co fé”.
“Sas propi nen co fé? tirte na bala,
ma nen a cassa: it gatiarìes mac n’ala.
E mira bin, che to servel l’é cit,
ma mira ghers, ch’a l’é pa vaire drit.
Dui füsij, dui specc; e chi sa ancura
ch’it tache na frisina E dis: përdun,
l’hai stufià tüit, s’i l’hai tacà dabun
a völ propi mac dì ch’a l’era l’ura”.

A parlavo ij fasan. Pi nen aur.
A-j capirijne ancura ij cassadur?
Ma gnanca pi antra ed lur, cuj galiné:
“Cribio, cosa it fas? l’has tiraje a la levr,
l’has ciapà mi”. “Oh, San Giuanin d’arlev,
ti it l’has mustrame cume l’hai da fé:
i tirerai a ti, ciaprai la levr”.
Ciapeve mac, cul a l’é un bel cassé.
Ma el pi fin a l’é cul ch’a va a la piüma:
“Monsü, l’ha vist co chiel piüme a volé?”
Öhi! a-i na j’era da empinì na flüma
e a volavo, a volavo da sciopé
Ma a-i ero tüte bin tacà a j’usej
e a volavo dcò lur, cuj farinej.
Ch’a me scuta, monsü: l’usel a crua,
ch’a-j buta mac n’idea ed sal sla cua.