La guera

di Nino Costa

A-i era na mama ch’a fasìa da sina
– dnans al fö, cuntra ij rifless dla giola –
e an pe, tacà la taula, na gognina
ch’a tracopiava so travaj de scola.

Fora, ant la seira silensiusa e mola,
j’erbu a l’avìo, d’anturn a la cassina,
cul’aria d’atensiun profunda e drola
cume quand a-i é la piöva ch’a s’avzina.

Na smana dop, a l’istess post a-i era
mac pi le quatr müraje brüsatà…
Tüt el rest fracassà, finì… la guera!

Fugnand ant ij vansruj duntré suldà
l’han trovà na cartela de scola
e ne scartari strafugnà per tera.