La madona dij suldà

di Nino Costa

Quand che l’umbra a se sparpaja,
che la nöit l’é incaminà
cala giü sij camp ed bataja
la Madona dij suldà.

L’é vestìa ed lanëta scura,
l’ha un facin mac gross parej,
na gran cuefa ed sepultüra
e na steila ant ij cavej.

Trista, trista, sula sula,
cume n’umbra desmentià
sensa gnün ch’a la cunsula
va ciamand i so suldà.

Va ciamandje ant le campagne
va ciamandje ant le sità,
giü ant la val e sle muntagne,
ant le pianüre abandunà…

Ma i suldà cugià per tera,
tra le roche o an mes aj fen,
ma i suldà sun mort an guera,
ma i suldà a-j rispundo nen.

Tantütün chila as je tröva,
s’inginuja visin a lur
cun na pena sempre növa;
la Maria d’ij set dulur.

L’ha pà el döit ed na gran dama
ed na regina incurunà,
l’é mac pi na povra mama,
ch’a l’é mortje sue masnà.

Un per ün Chila a-j desvija,
Chila a-j ciama pian, pianin:
“Sü, masnà, ch’i anduma via,
sü, masnà, ch’i diso el bin.

“Guarda un poc…a-i é sì tua mama,
finalment a l’é rivà.
A-i é tua mama…a-i é tua mama.
Levte sü ch’i turno a ca “.

Tüta nöit la Madonina
va girand per parej
con la facia fina, fina
con la steila ant ij cavej…

Quand che el cel l’é anserenasse,
quand ch’as leva a pena el dì.
Tüti i mort sun desvijasse
i so mort sun tüti lì.

Chila a-j guarda. Chila a-j cunta…
“Oh! Nosgnur… vaire ch’a sun…!”
Pöi man man che el sul a spunta
cume n’alba ed redensiun.

Chila a-j cöj da tüta banda,
— tant j’amis cume i nemis —
as je radüna tüti a randa
e… a-j cumpagna an Paradis.