Le büsche d’or

di Nino Costa

S’i-i penso, la memoria am lo precisa:
le giaire ed Po lüsente al sul d’istà,
e l’om: un vej robüst, la testa plà,
descauss, mac cun le braje e la camisa.

A siassava, a siassava, squaciunà,
la giaira fina, la sabiëta grisa,
la nita sporca … per trové na frisa,
na paja d’or: l’arsursa dla giurnà.

Dop d’anlura i l’hai vist cose e persune:
le birbe a spass, ij giüst suta process,
anime triste an gir, anime bune

e, mescià ansema, el bin e el mal: la vita.
… Ma im lo ricordo cume a füssa adess
l’om ch’a sercava l’or drinta la nita.