Mare granda

di Nino Costa

Mare granda a l’ha sla schina
pi de stanta carlevé,
ma le rëdne dla cassina
l’ha pa ancur lassaje andé:
L’é ancur chila ch’a cumanda
Mare granda.

Per la stala o per la fnera
per la föja o per el liam,
quand ch’a vendo la barbera,
quand ch’as cumpra el verdaram,
sempre chila ch’a mercanda
Mare granda.

J’é pa un fiöl, j’é pa na fija,
ch’a s’ancala d’aussé el bec,
ij pi an gamba dla famija
dnans a chila a resto nec:
Völ pa sente gnüna landa
Mare granda.

Bianca, drita, sëca, ardìa,
cun la béssola a rampin,
l’é magara un poc rüpìa,
ma l’ha d’öj parej del fuin:
Völ pa ancura sté da banda
Mare granda.

Sempre l’ültima a cugesse
e la prima a sauté an pe,
gnün la sent a lamentesse,
quand ch’as parla ed travajé:
Tüt el dì l’é lì ch’a branda
Mare granda.

Miraco a l’é un poc barbotuna,
mincatant a l’ha el nervus.
Gnanca al diav a-j la perduna,
quand ch’a-j pias d’aussé la vus:
Lassa pa ch’a-j sufio a randa
Mare granda.

Ma a la seira ant la sua stansa,
quand ch’a prega a ginujun,
tüta quanta la fijulansa
l’ha so post ant j’orassiun:
Un dop l’aut a j’arcumanda
Mare granda.